Pierwszy prototyp ciągnika rolniczego mającego zastąpić przestarzałego C-45, opracowano w 1957 roku. Był to Ursus C-325.
Model będący licencją czechosłowackiej firmy Zetor na ciągnik Zetor 4011 i jego kolejne modernizacje:
W I połowie lat 60. dzięki porozumieniu rządów Polski i Czechosłowacji powstał w Brnie Polsko-Czechosłowacki Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Ciągników (PCOBRC). Zostało oddelegowanych tam kilkunastu inżynierów polskich pod kierunkiem inż. Czesława Sławskiego i ich zadaniem było wspólne opracowanie ciężkiego ciągnika rolniczego klasy 1.4 t, który otrzymał roboczą nazwę NUR 1.4[1]. Stał się on protoplastą całej rodziny ciągników ciężkich. Produkcja seryjna Ursusa C-385, który w Czechosłowacji był produkowany jako Zetor 8011, ruszyła w lipcu 1969 roku. Inwazja wojsk układu warszawskiego na Czechosłowację wstrzymała dalsze prace rozwojowe ciągników ciężkich w PCOBC w Brnie aż do lat 80..
Modernizacja A (1980):
Modernizacja B (M85):
Modernizacja M87 pojawiła się na taśmach montażowych w 1990 roku. W jej skład wchodzi 10 typów o mocach od 58,8 kW do 113,8 kW. Najważniejsze zmiany to wprowadzenie zsynchronizowanej skrzyni biegów, hydraulicznego sterowania sprzęgłem głównym z samoczynną regulacją luzu na pedale, możliwość wyposażenia na żądanie w przedni WOM i trójpunktowy układ zawieszenia, całkowicie nowa komfortowa kabina z zupełnie nowym ergonomicznym wyposażeniem: nowa deska rozdzielcza, sterowanie podnośnikiem i hydrauliką, wychylną kierownicą, podwieszonymi pedałami.
Najnowsze modele spełniające normy ekologiczne:
W latach 1968–1972 były prowadzone w biurze konstrukcyjnym prace nad nową, polską rodziną ciągników rolniczych o mocy 22-60 kW (prototypy z serii U). Prototypy, po badaniach w Polsce, jak i za granicą, uzyskały bardzo wysokie oceny. Niestety do seryjnej produkcji nigdy nie weszły, ponieważ dla „Ursusa” wybrano licencyjną drogę rozwoju. Swoje ciągniki zaoferowały 4 firmy: Deutz, Fiat, International Harvester (IHC) i Massey Ferguson. Wybrano firmę Massey-Ferguson, której ciągniki były przedmiotem licencji zakupionej w 1974 roku przez Polskę, była zaliczana do największych producentów ciągników na świecie. Do produkcji w ZPC Ursus wybrano 12 modeli z 2 serii: pomostowej 200 i kabinowej 500. Montaż szkoleniowy ciągnika MF 235/2812, z części dostarczanych przez licencjodawcę, rozpoczęto dopiero po 5 latach od podpisania kontraktu. Opóźnienia inwestycyjne wstrzymały uruchomienie produkcji pozostałych modeli ciągników, których sumaryczna liczba produkowanych w ZPC Ursus miała wynosić 100 000 ciągników rocznie:
Ciągniki postlicencyjne.
Po wygaśnięciu licencji, dokonano drobnych modernizacji, zmieniono system oznaczania modeli:
Ciągniki produkowane w latach 1992–1997 dla Massey Fergusona
Ciągniki ogrodnicze:
Perkins „Green Engine”:
Modele spełniające normy ekologiczne Euro II:
Najnowsze modele spełniające normy ekologiczne Euro IIIa:
Były to ciągniki rolnicze o układzie konstrukcyjnym głównych zespołów umożliwiającym zbudowanie zunifikowanej rodziny ciągników, zwłaszcza lekkich i średnich, tj. z silnikami dwu-, trzy- i czterocylindrowymi. Niewprowadzone do produkcji ze względu na zakup licencji:
Ciągniki Ursus były eksportowane do wielu krajów. Niektóre z ciągników Ursus były także produkowane przez inne firmy, np. na licencjach.
Wersje eksportowe:
Wersje produkowane za granicą:
20 grudnia 2011 roku firma POL-MOT Warfama SA (od 2012 URSUS S.A.) rozpoczęła montaż ciągników w zakładzie byłej Fabryki Samochodów Ciężarowych w Lublinie[2], a następnie sprzedawanych pod marką Ursus.
Seria H produkowana przez Hattat Tarım z Turcji uprzednio sprzedawane pod marką POL-MOT, następnie Ursus[3]
Ciągniki produkowane przez Shandong Foton Heavy Industries Co. z Chin.